Salami Aleikum

دیروز افتتاحیه فیلم سالامی علیکم – همه جای آلمان سرای من است ، با حضور علی صمدی، کارگردان ایرانی ساکن آلمان و بازیگران این فیلم از جمله کمدین معروف اتریشی ایرانی الاصل میشاییل نیاورانی در کلن و در سینمای روباز مجموعه ورزشی سونی اریکسون انجام شد. این فیلم ماجرای یک خانواده ی ایرانی است که سالهاست به آلمان مهاجرت کرده و بین فرهنگ و گذشته ی ایرانی و وضعیت فعلی خود سردرگم است. پدر خانواده دارای قصابی است ولی پسر پا جای پدر نمیگذارد و طی اتفاقاتی با یک دختر آلمانی آشنا میشود.. میشاییل نیاورانی که از کودکی در اتریش بزرگ شده است و یک استندآپ کمدین شناخته شده در اتریش است به خوبی از پس نقش یک ایرانی که به گفته ی خودش در زمان شاه ژنرال مخصوص اعلیحضرت همایونی بوده است و در پنج رشته تحصیلی مدرک دارد و به شدت به گذشته ایران افتخار میکند، برآمده است. علی صمدی دیروز در این مراسم و پس از نمایش فیلم گفت که در طول ساخت فیلم همیشه نگران این بوده که مخاطبان آلمانی و ایرانی چه واکنشی نسبت آن دارند و پس از خنده هایی که گاهن به ریسه رفتن در طول فیلم بدل میشد امیدوار شده که شاید فیلم از پس ماجرا برآمده باشد. میشاییل نیاورانی در انتها از ایرانی ها خواست که لطفن از فیلم را برای دوستانشان کپی نگیرند!

علی صمدی احدی

به نظر خودم این فیلم واقعن دیدنیه! بخصوص برای کسی که با فرهنگ ایرانیها در مقابل فرهنگهای دیگه تماس داشته باشه که این نمودش ایرانی های خارج از کشوره، صحنه های آشنا و در عین حال فوق العاده نابی برای یک خنده ی حسابی هست! علی صمدی که برای فیلم قبلی خود «بچه های گمشده» که از سینما چهار هم پخش شده، نامزد جایزه ی امی شده بود، در مراسم اهدای جایزه ی برنهارد ویکی که چند هفته پیش و مقارن با حوادث پس از انتخابات ایران انجام شده بود با بستن دستبند سبز و سخنرانی کوتاه در اون مراسم توجه جامعه ی هنرمندان آلمان را به اتفاقات ایران جلب کرده بود. در انتها نکته یی که یکی از تهیه کنندگان فیلم به آن اشاره کرد این بود که میزان فروش فیلم در چهار روز ابتدایی نمایش، مدت اکران کلی فیلم را تعیین میکند. پس دوستان ساکن آلمان که پس از دیدن تریلر فیلم تصمیم به دیدن اون گرفتن، شاید بهتر باشه تا آخر همین هفته به تماشای فیلم برند. ا

سفیر

اینجا ببینید

ADSL
Modem/ISDN

شیخ عطار سفیر ایران در آلمان در یک میزگرد تلویزیونی در شبکه ی فونیکس آلمان شرکت کرد. در ابتدای برنامه مجری گفت که او آلمانی نمیفهمد و به همین دلیل از مترجم همزمان استفاده میکنیم. مجری با این سوال شروع کرد که در ایران اعتراضات مسالمت آمیز به خشونت کشیده میشود و خبرنگاران خارجی از گزارش این خشونت ها منع شده اند. علت چیست؟ وی در پاسخ گفت که ایران از سی سال پیش بهترین دمکراسی را دارد و در شرایط خطیر حاضر حکومت به پشتیبانی مردم احتیاج مبرم دارد و به همین دلیل سیاست هایی به کار گرفته شد که میزان شرکت در انتخابات خیلی بیشتر از گذشته باشه! وی در واکنش به صحبت یکی از حاضرین که دمکراسی ایران را ناقص خوانده بود گفت که این حرف یک توهین به مردم ایران است. وی در پاسخ به این سوال که اینطور که شما میگویید بهترین دمکراسی در ایران است و همه چیز به خوبی پیش میره، چرا خبرنگاران خارجی اجازه ی گزارش اینرا ندارند، پاسخ درستی نداد! وی دولت آلمان را متهم به زندانی کردن مخالفین سیاست خارجی خود کرد و این پرسش که آیا برای این دلیلی دارد را نشنیده گرفت! یکی از شرکت کنندگان با پیچیده خواندن سازوکار حکومت در ایران گفت حکومتی که در ظاهر بسیار مدرن هست و مدرن ترین تجهیزات حکمرانی را به خدمت گرفته، هسته یی بسیار سنتی دارد. وی در عین حال جنبش مدنی ایران را بسیار جالب خواند و ایران را در مقایسه با جامعه ی به قول او ساکن عربستان سعودی و ایران بسیار هیجان انگیز دانست. فرد دیگری با اشاره به لزوم تغییر دید دولت آلمان به روابط با ایران از زاویه منافع ملی به نگرانی آلمان و جامعه ی جهانی از شرایط دولت ایران اشاره کرد و گفت ما در چهار سال گذشته دائم نگران ایران بودیم اما من به خاطر می آورم زمانی را که خاتمی به آلمان آمده بود و ما از گفتگوی فرهنگ ها صحبت میکردیم. ما برای آن مرد و دولتش از لحاظ اقتصادی چه کردیم؟ من میگویم نزدیک به صفر! ما باید از پیش آمدن چنین شرایطی جلوگیری میکردیم. تا انتهای جلسه سه بار از سفیر ایران در مورد خشونت های اخیر سوال شد که وی حتا یک کلمه در این مورد صحبتی نکرد. این برنامه هفته ی گذشته انجام شده است.

نظر خودم: گفتمان جمهوری اسلامی، گفتمان سفسطه و دروغ و فرافکنی

نگاه

همانطور که قبل از شنا اول دمای آب را می سنجیم قبل از شروع مبارزه هم اول به سنجش واقعیتهای موجود میپردازیم. حوزه ی بررسی و سنجش توانمندیها حوزه ای است که تازه واردان به مبارزه معمولا در آن دچار غفلت و اشتباه می شوند.
دست کم گرفتن نیروهای مخالف یا بهای بیش اندازه دادن به نیروهای خودی، ما را از برخورد واقع بینانه با شرایط موجود باز میدارد و دستیابی به هدف را غیرممکن می کند. یکی از مهمترین قدم ها در این راه تفاوت قایل شدن میان خواست و توانایی است

تأکید را برخواست نگذارید؛ بر توانایی بگذارید

سکوت

میشه رای من رو بهم پس بدین؟

وقتی که رای من رو نمیخونین و به دردتون نمیخوره، میشه بهم پسش بدین؟